ေအာင္သြယ္ေတာ္
ေတာသားေလး ဖိုးထူးသည္ မိန္းမ လိုခ်င္ေန၏။အသက္ က ၁၈ ႏွစ္။ ျကုံရာ က်ဖမ္းအလုပ္ေလးနဲ႕ တရက္ ၃၀၀၀ ေလာက္ ရွာနိဳင္ျပီကိုး။သို ့ေသာ္ သူက မစြမ္း။ အပ်ိဳမ ေခ်ာေလးေတြကို မစရဲ။သည္ေတာ့ ရြာအ ေနာက္ပိုင္းကရြက္ပုန္းသီးအပ်ိဳေပါက္ မ ေလး မိသူကို ျကိုက္ဘို ့ေရြးသည္။ ဒါေပမဲ႔
ၿပိဳင္ ဘက္ မရွိတာေတာင္ စာမ ေပးဝံ႕။
မိသူ အမဝမ္းကြဲ မမညိဳကိုဘဲ အားကိုး ေအာင္သြယ္ခိုင္းရ ေခ်သည္။မမညိဳ ႏွင့္ သူ ့ေယာက္်ားကလည္း ဖိုးထူးကို သေဘာက်သည္။ ရိုးသည္ ။အလုပ္ဇြဲ ေကာင္းသည္။ထို ့ေၾကာင့္ မိသူ ကို ျပန္ျကိုက္ဘို ့နားခ်၏။ဖိုးထူး ကသူခံစားခ်က္ အခ်စ္ေတြကို ရွက္ေပမဲ႔မမညိဳ ကိုဘဲ ေျပာျပရသည္။ ရင္ ဖြင့္ရ သည္။
မမညိဳက အဲဒါကို မိသူ ည အိမ္လာအိပ္ေတာ့ ျပန္ေျပာရသည္။ တခါ မိသူ ျပန္ေျပာတာကို ဖိုးထူးလာေတာ့ ျပန္ ေျပာျပရျပန္၏။သို ့ျဖစ္ ရကား ဖိုးထူးသည္ မမညိဳႏွင့္ အျကိမ္ျကိမ္ေတြ႕ရ စကားေျပာရ အသုပ္ေလးဘာေလးလည္းအလိုက္တသိ ဝယ္ေကြ်းရသည္။
၃ လ ေလာက္ျကာေတာ့ မမညိဳကငါ့ညီမက ရွက္တတ္ေတာ့ ငါ့ေတာင္ မပြင့္လင္းဘူး။ နင့္ကို ျကိဳက္ခ်င္ ပံုေတာ့ ရတယ္။ဒီလိုလုပ္တည သူ ့ကို နင္ ကိုယ္တိုင္ ဝင္ေျပာ ။ ငါ ေရွာင္ေပးမယ္ တဲ႕။အဲဒါမွ ဂြ။ ဖိုးထူးကလည္း ဒီဘက္မွာ မစြမ္း။ဒါနဲ႔ ဘဲ ကိုယ့္ထက္ ျကီးတဲ႕ ေစာ္ျကည္ဘဲေတြလက္သြက္တဲ႔ ကိုျကီးေတြထံ နည္းေတာင္းရဆရာတင္ ရျပန္သည္။သူတို ့ေျပာတာက ရွင္းသည္။
ဟ ၂ ေယာက္ထဲ ေတြ႕ရမွေတာ့ လုံးေပါ့ကြတဲ႔။လြယ္ပါ့မလား။ဒါေပမဲ႔ ဘာပဲေျပာေျပာ ကိုယ္က ျကိဳက္ခ်င္ မွေတာ့ ျကိုးစားရ ေတာ့မည္။ သတၱိ ရွိရ ေပ ေတာ့မည္။အို ဘာေျကာက္ ရမွာလဲ။ ေယာက်္ားဘဲ။မမညိဳက သူ႕ကို ရြာဘုရားပြဲ ညမွာ ခ်ိန္းသည္။သူတို ့ညီအမ ၂ ေယာက္ကရုပ္ ရွင္ျကည့္မည္။တကားျပီးရင္ ျပန္လာမည္။ သူ ့ေယာက္်ားကျမိဳ႕သြားသည္မို႔ ညီမ ၂ ေယာက္ အိမ္မ ထဲကအခန္းမွာ အတူအိပ္ျပီး၊ မိသူ အိပ္ေပ်ာ္လွ်င္မမညိဳက အခန္းထဲက ထြက္ကာ အျပင္ ဝဲတဲမွာ ေျပာင္းအိပ္မည္။
ဖိုးထူး က မိသူ အခန္းထဲဝင္။ ႀကိဳက္ သ ေလာက္ေျပာေပ ေတာ့။ ရသမ်ွ အခြင့္အ ေရး ယူခ်င္ သေလာက္ ယူေပ ေတာ့ ဟု မမညိဳ မွာ၏။ဖိုးထူး အဲသည္ည ခ်ိန္းတဲ႔အခ်ိန္ေစာင့္ရတာ ေမာလွသည္။ အရက္ေသာက္၍ ရဲေဆးတင္ သည္။ေစာေသး၍ ဗီြဒီယိုရံု ဝင္ ကာ အျပာကား ျကည့္သည္။
ေကာင္းလိုက္တဲ႔ ဂ်ပန္ကား။ေကာင္ မ က တကယ့္ေခ်ာေခ်ာ ေတာင့္ေတာင့္
ႀကီး။ နိဳ႕ႀကီးေတြ တင္ႀကီးေတြက အယ္ေနသည္။ျကည့္ရင္း ဖိုးထူးဟာ ထ ေနသည္ မွာ ေညာင္းေတာင္ ေညာင္း၏။ဇာတ္ကားျပီးေအာင္ ျကည့္ေန၍ နာရီဝက္ေလာက္ေနာက္က်မွ ဖိုးထူး လာခဲ႔သည္။
မမညိဳ အိမ္ေလးက ေမွာင္ မဲ တိတ္ဆိတ္ေန၏။ဖိုးထူးက ဆူးတံခါးကိုအသာမ ဝင္ သည္။ မိသူအိပ္ေနတဲ႔ အိမ္မျကီးက ခန္ ့ညားေနသလို ထင္ရၿပီး ဖိုးထူး စြတ္မဝင္ ရဲ။ သတိၱက ေမြးပါလ်က္ နဲျပန္သည္။ဒါေျကာင့္ ဘယ္လိုက စရမလဲ ေမးဘို ့မမညိဳရွိရာ သြားမိသည္။
ေတြ႕လိုက္ ရ ေတာ့ ဖိုးထူး ရင္ ဖိုသြားသည္။မမညိဳ တကယ္ အိပ္ေပ်ာ္ေနျပီ။ ေမာပန္း၍ ေျခပစ္လက္ပစ္ အိပ္ေနသျဖင့္လံုခ်ည္ကြ်တ္ကာ ေျခဖ်ားေရာက္ေနသည္။လ ေရာင္ ေဖြးေဖြးေအာက္မွာ ဝင္းလဲ႔ေသာ နိဳ႕အံုႀကီးေတြ ဖင္ ကားျကီးေတြက ပုရိသ ေတြ ကို ခ်ဲလင့္္ ေခၚေနသလိုပါဘဲ။
ဖိုးထူး မ ႏႈိးဝံ႔ေတာ့ဘဲ ျပန္လစ္ကာ မိသူ အခန္းဝင္ သည္။ ကုတင္ေပၚက မိသူကို လက္ႏွိပ္မီးနဲ႔ထိုးျကည့္၏။ငါးေဖာင္ ရိုး ျပားခ်ပ္ခ်ပ္ ေဘာ္ဒီကို ၅ မိနစ္ေလာက္ ျကည့္ျပီး တပ္ေခါက္ ခဲ႔၏။မမညိဳ ကုတင္ ေျခရင္းရပ္ကာ မမညိဳတကုိယ္လံုးကို ေငးျကည့္မိၿပန္သည္။ျကည့္မဝ။ မ်က္ေတာင္ ခတ္ ဘို ့ေမ့ေန၏။
ၿပီးေတာ့ ကုတင္ေပၚ ေျခဖြတက္ကာ မမညိဳရဲ႕ကားေနတဲ႔ ေပါင္ျကား ေနရာယူသည္။ သူ့ ့ဟာကို ကိုင္ ကာ မို ့ေဖာင္း ဝင္းဝါေနတဲ႔ ခံုေလးေအာက္ေျခကို အသာေတ့၏။ နည္းနည္းဖိ ႏွစ္လိုက္ေတာ့ မမညိဳ အဟ ေလး ထဲ အဖ်ားျမဳပ္သြားသည္။အား ေကာင္းလိုက္တာ ။
မို ့ေမာက္ေန ေသာ နိဳ႕အံုျကီးေတြ ကို ဆုပ္ေခ်ခ်င္ေပမဲ႔ မကိုင္ ဝံ႔ေသး။သူ ့ဟာကို တျဖည္းျဖည္း အရင္းထိ ျမဳပ္ဝင္ေအာင္ သြင္းသည္။ ေနာက္ မွ်င္းမ်ွင္း ျပန္ထုတ္။ျပန္သြင္း။အ အ ေကာင္းလိုက္တာ မမညိဳရယ္။၄ ခါေလာက္ သြင္းထုတ္ လုပ္ေတာ့ ျဖတ္ကနဲမမညိဳ နိဳးကာ သူ႕ကို လက္ေမာင္းဆြဲ ခ်ဳပ္ကာဟင္ ။ ဖိုးထူး နင္ ဒါဘာလုပ္တာလဲ။
ဖိုးထူး မမညိဳကို ျပန္မျကည့္ဝ႔႔ံ။ေခါင္းငံု ့။မမညိဳရင္ ခြင္ျကား ေခါင္းထိုးဝင္ ခါးကိုက်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဖက္ျပီး ငိုသံစြက္လ်က္ ။ဘယ္လိုမွ မထိမ္းနိဳင္ လို ့ပါ မမညိဳရယ္။ ေပးခ်င္တဲ႔အျပစ္ ေပးပါ။ ခံပါ့မယ္ဗ်ာ ။
မမညိဳကအိမ္ထဲမွာ မိသူရွိတယ္ေလ ။သြား လုပ္ပါလားဟဲ႔ ေခြးရဲ႕။ဖိုးထူးက ေခါင္းရမ္း၏။ျကည့္ျပီးျပီ။ မလုပ္ခ်င္ ဘူး။ငါးေျခာက္ျပားက်ေနတာဘဲ ပိန္ကပ္လို ့။
မမညိဳေတြးလ်က္ ျငိမ္သြားသည္။ ဟင္းကနဲသက္ျပင္းတခ်က္ ခ်ကာ ပက္လက္လွန္ လွဲလိုက္သည္။ဖိုးထူး ျဖတ္ကနဲ အ ေတြးေပါက္သည္။မမညိဳေတြေဝ ေနတုန္း ဆက္လုပ္မွ ။ ျပီးေတာ့သူ ့ဟာက ေလာေလာဆယ္ မမညိဳဟာထဲ ဝင္ေနတုန္းမို ့လား။
ဖိုးထူး ခပ္သြက္သြက္ စြတ္လုပ္သည္။ေပါင္ တံ အိအိျကီးေတြကို ေဘးျဖဲ မ တင္၏။ငြားငြားစြင့္စြင့္ ေပၚလာတဲ႔ မမညိဳ မုန္႔ေပါင္းထဲကို အပီ ထိုးထည့္သည္။ ပိုျပီး ျကပ္ေစ့ ပိုင္ နိဳင္သြားသည္။
အားထည့္ျပီး ေဆာင့္သြင္း ုျပန္ထုတ္ ႏႊာသည္။ပထမ ေတာ့ မမညိဳကိုယ္ျကီးက သစ္ဆုတ္းျကီးလိုပါဘဲ။ မလႈပ္ မယွက္။၁၀ မိနစ္ေလာက္ျကာေတာ့ ခါးက ပင့္ေပးသည္။ဘယ္ ညာ ေရြ႔႕ လႈပ္ေပးလာသည္။ဖိုးထူး အားတက္လာျပီး ရဲရဲဝံ႕ဝံ႕ လုပ္သည္။နိဳ႕ႀကီးေတြ အသားကုန္ ဆြဲ စို ့သည္။ေခါင္းကိုကိုင္ ကာ ပါးစပ္ ခ်င္း ေတ့စုပ္သည္။
ေတာ္ေတာ္နဲ႕ လႊတ္မ ေပး။ခ်စ္တယ္မမရယ္။ မမကိုဘဲ ခ်စ္တယ္။အ အ ေကာင္းလိုက္တာ ။ခုနလိုေလး ၿပန္ေကာ့ေပးပါဦး။အသံနည္းနည္းက်ယ္လာေတာ့ မမညိဳက သူ့ ့ဗိဳက္ေျကာကို မနာေအာင္ ဆြဲလိမ္ပါသည္။ဖိုးထူး တခ်ီျပီးလို ့ျပန္ေတာ့ မမညိဳကဝင္းတံခါးေပါက္အထိ လိုက္ပို ့၏။ျပီးေတာ့ ေရွ႕ေရးအတြက္ သင္ျပသည္။
မနက္ဖန္ မမ ေယာက္်္ား ျပန္လာေတာ့မွာ။ေတြ႔႕ခ်င္ တဲ႔ရက္ ည ေနမွာ အရက္တပုလင္းဝယ္လာျပီး ေယာက္်ားကို လာေပးလိုက္။ မမကဖိုးထူးဟာ ဒီည မိသူနဲ႔ ခၽိန္းေတြ႕မွာမို ့ေယာက်္ားကို ေရွာင္ေပးဘို ့လာဘ္ထိုးတာ။ ည ၁၀ နာရီထိ ေလ်ွာက္လည္ေခ်။၁၀ ေက်ာ္မွ အိမ္ျပန္ခဲ႔လို ့ေျပာထားမယ္ေနာ္ တဲ႔။ဒီေတာ့ ဖိုးထူးကအာ မမညိဳကလည္း က်ဳပ္က မိသူကိုမွမခ်စ္တာဘဲ လို ့ျပန္ေျပာတယ္။
မမညိဳက ဖိုးထူးဗိုက္ေျကာကို တခါလိမ္ ျပီးဟယ္! အ လိုက္တာ က ေလးရယ္။ေျပာေတာ့ မိသူနဲ႔လို ့ေျပာေပမဲ႔ေတြ႕ေတာ့ မမနဲ႕ေတြ႕မွာေပါ့ဟဲ႔ ဆိုပါ၏။ဖိုးထူး ေပ်ာ္သြားျပီး မမညိဳကို ဖက္နမ္းသည္။နိဳ႕ႀကီးကို က်ီစယ္ စို ့သည္။ေနာက္စိတ္တခါ ထ လာတာနဲ႕ မတ္တတ္ ရပ္တပြဲ ေဆာ္ထည့္ပါသည္။